Ik heb het echt geprobeerd echt waar, want ik weet dat het belangrijk is: netwerken.

Als je ook maar een greintje ambitie hebt hoort het erbij. Netwerkborrels, netwerkmeetings, netwerkontbijtjes, netwerk-speeddates de variaties zijn eindeloos. Maar het doel is helder, het uitbreiden van de mensen die je kent in de hoop dat zij zakelijk iets voor je kunnen betekenen.

Dat was zo ongeveer mijn ervaring, een soort netwerk-triathlon: al zwemmend, fietsend, rennend van de bitterballen, naar de bar, naar die ene persoon die je echt wil spreken.  Met de hijgende druk om het binnen de tijd te redden…met de juiste en voldoende visitekaartjes.

Links en rechts afgeleid worden door mede-triathleten waarvan de meeste ook nog eens met een beangstigend goede bedrijfspitch. Het ene prachtige succesverhaal na het andere. Om me heen zie ik een soort NK visitekaartjes wisselen.

En ik? Ik ben die sufferd die appelig aan het knikken en spiegelen is. Ik sla gewoon volledig dicht in deze ‘zakelijk-succes-arena’.

Het is natuurlijk ook niet raar, want zo’n netwerkevent is een soort snelkookpan waarin je in pak em beet 2 uurtjes zoveel mogelijk waardevolle contacten op hoopt te doen. En juist in zo’n setting verander ik een stotterende stuntel-koningin. Terwijl ik toch echt een tof zakelijke verhaal te vertellen heb. En lef & guts juist kwaliteiten zijn waarvan ik durf te zeggen dat ik die ruimschoots bezit. Maar nergens voel ik me in deze setting aangesproken op mijn guts. Ik voel me vooral zo ontzettend niet op mijn plek.

‘Call it a clan, call it a network, call it a tribe, call it a family, whatever you call it you need one.’

En ik ga weer zonder enige vorm van clan, of tribe naar huis. Dat zegt vooral veel over mijzelf dat beaam ik direct, maar het kan toch ook anders?

Een groep uiteenlopende, ondernemende durfals bij elkaar, die er niet zitten om in recordtempo te ‘halen’. Maar die snappen dat netwerken en zaken doen iets is waar het ‘samen doen’ juist een flinke winst op kan leveren.

Ontspannen, ongedwongen, echte (zakelijke) verbinding aangaan in een mooie omgeving? Op Ibiza maar ook hier weer anders, want geen platgelopen, voor de handliggende locaties op het eiland. Maar juist die bijzondere pareltjes.

En dan ook geen gortdroge spreker, maar een verhaal over ondernemen in zijn puurste vorm

Door Tim Akkerman: waarom zou je een comfortabele positie als frontman van de bekende band DI-RECT achter je laten en solo, met succes, gaan pionieren? Een verhaal van lef, knokken en keihard je nek uitsteken.
Muziek als metafoor  ☞ wat is de soundtrack van jouw ambitie?

Eureka, zie daar de geboorte van CojonesClub!

Geen succes-arena maar naar elkaar luisteren, gezamenlijke zakelijke kansen ontdekken en deze benutten. Maar dan wel ECHT want je hebt cojones of je hebt ze niet.

Want cojones dat is ballen durven tonen en juist de samenwerking zoeken. Je openstellen en de verbinding aangaan, echte relaties smeden. Met elkaar op zakelijk avontuur gaan, elkaars netwerk delen en business genereren.

Stuk voor stuk ondernemende mensen met ambitie en cojones. Die snappen dat het werkt om weg te zijn uit de zakelijke omgeving en die ook snappen dat als je het slim aanpakt je altijd met een waardevolle koffer vol nieuw netwerk en business naar huis gaat.

Heb jij cojones en wil je meer weten: http://www.cojonesclub.nl

De CojonesClub is een initiatief van Rianne Toussaint (IbizaDances.com & AllSaint.nl) en Ellen van der Geest (Consultatiebureauplus.nl & Nibblr-app.com)