Al een tijdje zit ik met een vraag in mijn hoofd of beter, iets waar ik geregeld tegenaan loop en wat ik maar niet begrijp.

Het voelt soms een beetje als een stuk niemandsland waarin ik sta en waar aan beide kanten geschreeuwd wordt dat ik juist die kant op moet gaan. Waardoor ik soms begin te twijfelen over welke kant ik eigenlijk zėlf op wil.

Het gaat om het volgende: Als iemand financieel succesvol is, dan wordt daar vaak met trots en respect over gesproken. Maar zodra je zelf (als ondernemer) je business aan het opbouwen bent en daarmee geld probeert te verdienen wordt het ineens ‘te duur’ (tja dat gratis/of tegen weggooiprijzen weggeven gaat niet meer) of ben je arrogant…..

Zo verwarrend, want het eerste wat er bij gebeurt is de twijfel over de prijs. Totdat ik laatst dacht; ik ga eens bijhouden hoe lang ik bezig ben met het organiseren van een event. Toen ik de kosten aftrok van de inkomsten bleek ik te werken voor een uurloon van nog geen € 2,50…….ik kreeg er een spontane lachkik van. Ik ben een hele slechte en vooral lelijke huiler vandaar 😉

Nog een mooi voorbeeld: laatst zat ik te lunchen met een vriendinnetje van mij. Om te vieren dat ze, na jarenlang keihard werken en zoveel mogelijk geld opzij gezet te hebben, eindelijk haar droomauto had kunnen kopen. De auto waar ze zo trots op is en die zij de allermooiste rondingen op aarde vindt hebben. En waar ze zo hard voor gewerkt had, die was nu van haar! Ik lazerde dan ook bijna van mijn stoel toen ik hoorde hoe een heel aantal mensen in haar omgeving gereageerd had: ‘Ga met die auto maar niet naar klanten want dan denken ze dat het wel heel erg goed met je gaat‘… Huh? Say whut?

Zie hier de bizar verwarrende weg naar zakelijk succesvol worden, ja daar is geld, doekoes, pingping, poen, pecunia voor nodig. En dat moet maar eens uit de taboehoek. Ik verplicht niemand om ook maar iets bij mij af te nemen. Is iemand geïnteresseerd in mijn product of dienst maar past het prijskaartje niet dan is diegene helemaal vrij om het ergens anders te kopen. No hard feelings, want ik begrijp dat zij wellicht een ander budget hebben. Sterker nog ik hoop oprecht dat zij ergens anders met volle tevredenheid slagen. Zo simpel is het echt.

Ik heb altijd hard gewerkt en me nooit al teveel bezig gehouden met geld. Als ik maar voldoende heb om mijn rekeningen te betalen en een beetje leuk leven te hebben. Maar door opmerking uit mijn omgeving ben ik me bewust geworden van het feit dat ik me aan het verexcuseren ben voor het feit dat ik gewoon geld wil verdienen.

Ik begrijp dat alles wat ik doe een Ibiza sausje heeft en dat dat voor een aantal mensen ook samengaat met hippie en liefdadigheid. En die kant van Ibiza omarm ik volledig, door me in te zetten voor het eiland en zo goed mogelijk te zorgen voor alles wat het eiland me geeft. Maar hoe vrijgeving Ibiza soms ook kan zijn, ook daar kun je van de lucht niet leven. To say the least 😉

Genieten van de kleine dingen, spontane ontmoetingen, delen van mooie verhalen kortom de ‘kosteloze’ kado’tjes van het leven,  ik ben er goed in en geniet er kneiterhard van. Maar ik durf ook volmoding te zeggen dat ik geld wil verdienen. Dat wat ik doe met IbizaDances geen liefdadigheid is maar dat ik er mijn broek mee op moet houden en dat dat knikkerhard knokken is.

Ik vind alles wat ik doe een groot feest en ik heb naast de verhuur van ons huis al veel leuke (netwerk)events georganiseerd. Als extra kado heb ik daardoor in de loop der jaren een enorm bont gezelschap aan gekke, lieve, bijzondere en maffe mensen leren kennen. Ik ben gewoon retetrots op waar ik nu met IbizaDances sta. Maar ik ben ook ambitieus en ik wil groeien want dat hoort bij ondernemen. Net zoals je nek uitsteken, financiële risico’s nemen, soms heel hard op je porem gaan, je verlies pakken en weer doorgaan. Maar ook gewoon je prijs durven te vragen, omdat dat het gewoon waard is.

——>> Ik zo benieuwd of jij dit herkent en hoe jij hier mee omgaat. Tips, adviezen en ervaringen zijn welkom!