Ik hou van Frankrijk, van Italië en ik hou van New York, Japan, Amsterdam, Bali… en ontelbare andere plekken op deze enorme aardkloot.

En juist dat maakt mijn relatie met Ibiza een gezonde relatie…denk ik.

Kijk, ik woon natuurlijk part-time op het eiland en ben ongelofelijk dankbaar voor wat Ibiza mij steeds weer geeft. En dat zijn ook vaak wijze en harde lessen, en heel vaak lessen in geduld 😉

Maar ik weet ook dat ik Ibiza heel veel geef. Ik deel mijn Ibizaliefde met mijn Ibiza communty. En daarin schuw ik onderwerpen zoals ‘het tekort aan water op het eiland’ en ‘hoe de stranden schoon te houden’ niet. En doe mijn best bij te dragen aan authentiek Ibiza, door juist die hele speciale unieke plekjes niet te delen. Omdat ik me verantwoordelijk voor het behoud van deze plekjes, zodat deze niet overlopen worden door hordes toeristen.

Net zoals in een liefdes- of vriendschapsrelatie is gelijkwaardigheid de basis voor een gezonde relatie. Als de een de ander teveel adoreert gaat dat op den duur tot arrogant en/of treiterend gedrag leiden bij degene die op een voetstuk gezet wordt.

En boy oh boy, ik kan je verzekeren dat Ibiza heel goed is in arrogant en treiterend gedrag. Ook niet raar, want doe je radio aan en je hoort ‘Win een reis naar party eiland Ibiza!. Sla een magazine open en lees over de favo spots van BN’ers op Ibizaaaaaa. Op straat, in de trein hoor je mensen met elkaar praten: ‘Oh ik hoor echt op Ibiza, alleen op dat eiland kan ik helemaal mezelf zijn’.

Sweet baby Jesus, ik word er soms helemaal gek van. Maar ik krijg er soms ook heerlijk de slappe lach van.

Zoals laatst toen ik in een druk café in de rij stond voor de toiletten. Zo’n 10 leuke vrouwen om me heen die ook met gekruiste benen stonden te wachten op hun beurt. Waarop er een mij herkent als die Insta mafkees van IbizaDances. En die met een redelijk dubbele tong roept: ‘Oooh ik vollug jou, vink echt zo gaaf wat je doet!’ en zich omdraait naar de rest van de rij en nog harder roept: ‘Zij woont op Ibizaaaaaaa, je moet haar echt gaan volgen op insta!’

Oeps. Superleuk natuurlijk en ik hou van dit soort mensen, maar diep in mij roept een stemmetje ‘Please, geen Ibiza adoratie verhalen, ik ga gewoon zeggen dat het een misverstand is, ik bij de gemeente Kruishaar werk en een tweelingzus heb’. Maar dat is niet nodig.

Want de dames gaan loooooos. Eerst doen ze nog een poging wat aan mij te vragen maar aan antwoorden kom ik niet toe want  algauw wordt het een gekakel van jewelste. Over wat ze allemaal nog willen doen op Ibiza (van Ushuia tot stilte retreats), dat ze daar zo heerlijk zichzelf kunnen zijn en in hun kracht staan en stralen (oooh man, dit soort termen) wat hun favoriete plek is en dat ze echt weer heel snel terug moeten, dat ze er willen gaan wonen en so on…

Ik maak handig van de consternatie gebruik en glip snel een toilet in en krijg de slappe lach. Wat ook helpt bij het plassen maar dat terzijde.

Want wat is dat toch? En wat ben ik dan toch ook weer trots op die gekke, eigenwijze, kleine rots in de middellandse zee, die dit weet los te maken. Want de tandjes, wat is dat eiland een marketingmachine. Of je nou houdt van iedere avond compleet door het licht gaan of dat je de stilte op wil zoeken. Op iedere vierkante kilometer van het eiland kun je je in alle diversiteit laten verrassen. Voor de goede waarnemer, degene die de rust en het lef heeft om zich te laten verrassen.

Maar weer even terug naar arrogantie en treiterend gedrag: dit blog is eigenlijk gewoon een realitycheck voor iedereen die verliefd is op Ibiza en ‘iets’ met het eiland wil. Begin met het normaliseren van je relatie met het eiland om arrogantie en treiteren van Ibiza zoveel mogelijk te voorkomen.

Als je echt voelt dat je ‘iets’ met het eiland moet, neem dan de proef op de som en huur een onderkomen…voor tenminste 2 maanden…in de winter. En test dan direct wat de levensvatbaarheid is van je plan om geld te verdienen op het eiland voor het hele jaar.

Je zult ontdekken dat Ibiza in de zomer, met het geld dat door de straten rolt, zo ontzettend anders is dan in de winter, en dat Ibiza geen vrijstaat of hippie-eiland is met alleen maar love & peace en fijne wierook- en wietdampen.

En nu komt het supertoffe! Als je dat, en nog veel meer, ondervonden hebt en jouw relatie met Ibiza een gelijkwaardige is geworden, dan is dat de basis waarop jij en het eiland een prachtige toekomst kunnen gaan bouwen. Bomvol ups en down want Ibiza verveelt nooit en die grilligheid maakt haar juist dat onvoorspelbare, spannende en genereuze eiland.

Moraal van dit verhaal, laat je niet ondersneeuwen door alle zomerse boetiek roman verhalen en roze bril ervaringen op Ibiza. Wil je echt iets bereiken met deze pittige tante, grijp haar dan af en toe bij haar strot maar blijf ook haar onbeschrijfelijke schoonheid koesteren. Zolang het maar in een gezonde balans is. Oh en train je geduld en je geduld trainen…had ik al gezegd dat geduld hebben op dit eiland belangrijk is om niet slighlty mad te gaan?

Ik ben een supporter van actieve dromenjagers met lef, dus als jij een Ibiza droom hebt: bouw een mooie relatie op met deze pittige tante en go for it!