Het verhaal van Cala Saladeta

Mooi verhaal dit, en aangezien niemand ooit slechter is geworden van een flink portie zelfspot deel ik em graag met je.

Oke komtie: Het was een stralende dag en samen met een vriendinnetje reed ik naar Cala Salada. Op het strand had zij direct haar oog laten vallen op 2 heerlijke bedjes met parasol. Nee joh, roep ik, we gaan een strandje verder. Kijk maar naar rechts daar ligt Cala Saladeta, het vergeten maar vast veel leukere zusje van Cala Salada. Daar wil ik graag een keer heen, kom op leuk!

Mijn vriendin kent me een beetje en houdt ook wel van een stukkie avontuur en zoals ik haar ken volgt ze zonder morren maar met frisse twijfels….én met gevaar voor eigen leven. Want met luchtbed, sjieke slippertjes, plokset (je weet wel zo’n houten strandtennis set) en loeizware strandtassen klimmen we over rotsen, waden we tot onze middel door de klotsende zee en klauteren soms wel 3 meter omhoog de rotsen op. Om vervolgens weer uiterst charmant, not!, naar beneden te glijden. Achter mij hoor ik haar alleen maar zeggen; Goed, en dan straks ook nog terug hè Rianne?!

Afijn na een dik half uur spanning, afzien en doen alsof het helemaal niet eng of gevaarlijk is komen we, volledig doorweekt aan op het strand. Waar een oude dame van ongeveer 85 ons aanstaart alsof we een klap van de molen hebben gehad. En vervolgens zie ik een vader met een baby’tje op zn arm. Waaaat? Hoe zijn die hier gekomen dan?

Mijn vriendin en ik kijken allebei tegelijk omhoog en zien een keurig looppad dat bovenlangs van Cala Salada naar Cala Saladeta loopt. Samen met mijn vriendin heb ik me met een ernstige vorm van slappe lach in de zee laten vallen. Sjonge jonge nou ja je kunt in ieder geval niet zeggen dat je met mij geen avonturen beleeft 😉

Nog even een huishoudelijke mededeling: op het strand van Cala Saladeta vind je geen beachbar of strandbedjes en parasols. Gewoon je handdoekje in het zand gooien en een mojiti kopen van de zingende mojitoman die hier vaak te vinden is. De lekkerste watermelon mojito ooit!