Toen wij de kans kregen om dit huis te kopen heette het Can Mariolina….Mariolina. Ja kauw daar maar even op, woehaaa.
Niet echt ons kopje thee. En ik kreeg er meteen een beeld van luipaardprint lampjes, gesmokte gordijnen, poezenbeeldjes en een glazen salontafel met een zeemeermin bij.

Dus na een intensieve periode van verbouwen was het tijd om na te denken over een naam. En eigenlijk is dat net zoiets als het bedenken van een naam voor je eerstgeborene. Je gaat niet over een nacht ijs. Hoezo is het dan Villa Dances geworden?

Simpel, de tweede naam van onze oudste zoon is Daniël en de tweede naam van onze tweede zoon is Cesar. Kazig ik weet het.

Maar het gaat nog iets verder. Wij willen onze zoons iets meegeven van wat Ibiza voor ons betekent. Namelijk zijn wie je wil zijn. Nooit oordelen op wat iemand heeft maar hoe iemand is. Dat je met heeeeel hard werken en je dromen najagen soms je grootste wensen uit kan laten komen. En dat geluk niet zit in wat je hebt, maar juist datgene dat je hebt delen met mensen die je liefhebt.

En dat is precies wat Villa Dances voor ons als gezin doet. Plezier, mooie gesprekken en bijzondere momenten met onze dierbaren en het onbetaalbare geluk van dit te delen met vrienden en familie.

Mijn moeder van 85 komt ieder jaar naar Ibiza. Zij is de verpersoonlijking van het eiland wat mij betreft.
‘Ik mag weer naar mijn paradijsje’ zegt ze dan . En als ze bij ons op het eiland is, heeft zij haar baantjes al getrokken in het zwembad voordat wij ook nog maar wakker zijn. Een potje kaarten, een visje op de bbq, of een cappuccino op het strand. Meer heeft ze niet nodig voor compleet geluk. Zo mooi.

Anyway wat ik wil zeggen is, koester wat je hebt en koester Ibiza in al haar kleine details. Als je daar oog voor hebt kom je op de meest bijzondere plekken en ontmoet je de paradijsvogels van het eiland.